Η ομάδα του "Εκτενώς " σχολιάζει τις Ευρωεκλογές.
Οι περισσότεροι, μάλλον, διάλεξαν το δεύτερο. Ίσως κάποιοι συνδύασαν το τερπνόν μετά του ωφελίμου· κάλπη και μετά κατευθείαν θάλασσα. Όχι ότι βγήκαμε λιγότερο Ευρωπαίοι από αυτές τις εκλογές... Από ό,τι φαίνεται, σε όλη την Ευρώπη ο νικητής των εκλογών θα είναι η... ερημιά των εκλογικών κέντρων. Το 2004 η συμμετοχή ήταν 45,5% σε όλες τις χώρες μέλη· αν αύριο τα στοιχεία λένε 35% για τις σημερινές εκλογές, τότε τα νέα θα μοιάζουν ευχάριστα. Ακόμα και η φιλοευρωπαίοι (;) Έλληνες (πάντα είχαμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής, από το 82% του 1981, μέχρι και το 63% του 2004) αν ξεπεράσουμε το 45-50% θα είναι...θαύμα.
Στην Αίγινα τα πράγματα δείχνουν το ίδιο αδιάφορα, με το ποσοστό της αποχής να ξεπερνά όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία το 50%. Αυτή η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίσαμε τις εκλογές είναι αποτέλεσμα δύο αιτιών: αδιαφορία κι άγνοια.
Αδιαφορία που προέρχεται από την αγανάκτηση, την απελπισία, τον αυξανόμενο κυνισμό των πολιτών. Απέναντι σε ποιόν, όμως; Ίσως απέναντι στους πολιτικούς, τη διαφθορά και την αδιαφορά που όλοι αισθάνονται αλλά κανένας δεν βλέπει καθαρά; Ίσως απέναντι στα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης, με το κλίμα υπερβολής, εκφοβισμού και καταστροφολαγνίας που προβάλουν. Ίσως κανένας δεν ξέρει απέναντι σε ποιον ακριβώς. Ίσως και σε εμάς τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Σίγουρα όμως όχι απέναντι στην Ευρώπη. Γιατί για να είσαι αρνητικός για κάτι, πρέπει τουλάχιστον πρώτα να το γνωρίσεις. Ποιος γνωρίζει τι πραγματικά σημαίνουν οι ευρωεκλογές; Σε όλη την προεκλογική καμπάνια τα κόμματα και τα μέσα ασχολούνταν με καθαρά εσωτερικά θέματα. Το 90-95% του τηλεοπτικού χρόνου αφιερώθηκε στη Siemens και το Βατοπέδι, στον Παυλίδη και τον Τσουκάτο, στα παπαγαλάκια και τις βαρβαρότητες. Τα πρωτοσέλιδα, δε, είχαν όλα μυρωδιά σκανδάλου. Κανένας δεν ασχολήθηκε με το διακύβευμα των εκλογών. Κανένας με το τί σημαίνει η ψήφος μας. Ας μιλήσουμε με παραδείγματα, λοιπόν.
Την Κυριακή ψηφίζαμε για την σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλείου· για τους ευρωβουλευτές, που συναποφασίζουν μαζί με το συμβούλιο των υπουργών των κρατών για πάνω από το 65% της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Για τους βουλευτές που έχουν την δυνατότητα να ασκούν βέτο στα περισσότερα θέματα με τα οποία ασχολείται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλήθεια, πότε κάποιος μας είπε (είτε προεκλογικά, είτε οποτεδήποτε άλλοτε) ότι σχεδόν το 50% των νομοσχεδίων που κατατίθενται στην ελληνική Βουλή είναι απλά η μεταφορά κοινοτικής νομοθεσίας; Ότι ένα 15-20% απλά ρυθμίζει τον τρόπο εφαρμογής οδηγιών και αποφάσεων που έχουν άμεση εφαρμογή; Ποιος άκουσε ποτέ να λένε ότι οι αρμοδιότητες της ΕΕ είναι τέτοιες σε κάποιους τομείς, που το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το (πρώην) Υπουργείο Εμπορίου, και όχι μόνο αυτά, έχουν απλό ρόλο τοποτηρητή και ρυθμιστή και δεν μπορούν να αποφασίσουν τίποτα; Ποιος μας είπε ότι την Κυριακή ψηφίζαμε το ποιος πραγματικά θα αποφάσιζε για αυτά τα θέματα πλέον;
Η απάντησή μας ήταν αδιαφορία και άγνοια και αυτά οδήγησαν στην αποχή. Μια αποχή που σημαίνει έλλειψη γνώμης για το 50% των πολιτικών αποφάσεων που αφορούν την ζωή μας. Πρακτικά ρίξαμε άκυρο στις εκλογές που διαμόρφωναν την τιμή της βενζίνης αλλά και του αυτοκινήτου, την τιμή του γάλακτος, την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, τα περιβαλλοντικά στάνταρ των αυτοκινήτων, τα στάνταρ προστασίας των δασών και των θαλασσών, τα ποιοτικά στάνταρ των παιδικών παιχνιδιών και η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί για...δυο-τρία βιβλία.
Στην Αίγινα, η αδιαφορία αυτή προσωποποιήθηκε. Προεκλογικά, το κλίμα στο νησί δεν ήταν καθόλου...«προεκλογικό». Κι όμως η Ευρώπη θα μπορούσε να παίξει καίριο ρόλο στην ανάπτυξη των υποδομών και του τουρισμού στο νησί. Αλλά έννοιες όπως η πίεση στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες, η Επιτροπή των Περιφερειών και η απευθείας αντιπροσώπευση είναι ακόμα μακρυά από τον δημόσιο διάλογο.
Από την άλλη, η παραλία της Αίγινας το βράδυ της Κυριακής ήταν γεμάτη από επισκέπτες που προτιμησαν το νησί για το τριήμερο. Το προτίμησαν σε βάρος της ψήφου τους. Εντάξει, τα μαγαζιά γέμισαν, τα ξενοδοχεία δούλεψαν και το νησί κέρδισε καινούργιους φίλους. Καλό για την οικονομία του τόπου, αλλά...
Δεν πειράζει, οι εκλογές πέρασαν, τώρα οι ελπίδες μας στρέφονται στην βοήθεια του Αγίου Πνεύματος.