Αξιότιμε Δήμαρχε, κύριε πρόεδρε του δημοτικού συμβουλίου, κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι.
Υπάρχουν στιγμές που η μοίρα, επαναφέρει την ιστορία στο παρόν, δείχνοντας μια πραγματικότητα τραγικής αδιαφορίας.
Έχει περάσει τόσος καιρός, από τότε που δύο παιδιά έχασαν τη ζωή τους, προσκρούοντας σε ένα στηθαίο εκεί στο Μαραθώνα.
Στο στηθαίο, που αντί να λειτουργούσε προστατευτικά, ώστε να απορροφήσει την όποια πρόσκρουση, αποτέλεσε τη λαιμητόμο μιας και ένα κομμάτι του είχε αφαιρεθεί.
Ποσώς ενδιαφέρει, αν υπεύθυνος για αυτή τη κατάσταση, είναι ο Δήμος, η Περιφέρεια, η το όποιο υπουργείο. Το ίδιο ισχύει και για τη διαγράμμιση.
Η λαιμητόμος ως και σήμερα, παραμένει έτσι.

Με εκτίμηση
Ευθύμης Στεργιούλας
Παρακαλώ να διαβαστεί στο προσεχές δημοτικό συμβούλιο και να κοινοποιηθεί.

Η ώρα αυτή του αποχωρισμού είναι δύσκολη για όλους, για την οικογένειά σου, για τους συγγενείς σου, για τους φίλους που γνώρισες κι έκανες σε αυτή την πολυετή επαγγελματική καριέρα στο αγαπημένο σου νησί την Αίγινα, στη δεύτερη πατρίδα σου όπως μου έλεγες μετά από τις Σπέτσες και σε όλους εμάς που σε γνωρίσαμε σαν παίκτες στην δεκαετία του 80΄κι εν συνεχεία δίπλα σου σαν μέλη στο Δ.Σ. στον ιστορικό μας Σαρωνικό που τόσο πολύ αγάπησες και τον στήριξες οικονομικά.

Μπορεί να σε αποχαιρετούμε Πρόεδρε ,αλλά θα συνεχίζεις να ζεις καθημερινά δίπλα μας μέσα από τις αναμνήσεις, τους αγώνες, τις παρεμβάσεις, τους χειρισμούς, τις δυναμικές σου παρεμβάσεις, τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σου για τα εύκολα και τα δύσκολα για το καλό της αγαπημένης σου ομάδας. Θέλω να πιστεύω ότι όσα πρόσφερες δεν μπορούν να σβήσουν και να ξεχαστούν ποτέ.

Καλό ταξίδι κ. Νίκο - Καλό Παράδεισο "Πρόεδρε" του Σαρωνικού της καρδιάς μας.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει - αιωνία η μνήμη.

Τα θερμά μoυ συλλυπητήρια στην οικογένεια.
Σωτήρης Μπήτρος

Αυτή είναι μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Νίκου Γουδή στο γήπεδο της Αίγινας. Την «τράβηξα» στις 25 Οκτωβρίου 2020 όταν παρακολουθήσαμε μαζί όπως τις παλιές καλές εποχές τον αγώνα του Σαρωνικού με την Αμφιάλη. Χάσαμε με 0-1.

Θυμάμαι μάλιστα ότι ο Νίκος άνοιξε ευγενική συζήτηση με τους παράγοντες της αντιπάλου ομάδας. Και μάλιστα μετά το γκολ που δεχθήκαμε. Νόμιζα ότι θα βλέπαμε μαζί και άλλους πολλούς αγώνες της ομάδας την οποία αγάπησε και υπηρέτησε με αυταπάρνηση. Για το νησί. Αλλά η πανδημία είχε άλλα σχέδια.

Ο Νίκος νίκησε τον ιό αλλά όχι τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Θα τον στερηθούμε. Ειδικώς η παρέα του Ποσειδωνίου. Αιγινήτης σπανίου ήθους. Στην Ματίνα του, την συμμαθήτρια μου, θερμά συλλυπητήρια

Σαν σήμερα 23 Μαρτίου 1821,στο ναό των Ταξιαρχών στην Παχειά Ράχη Αίγινας, Αιγινήτες ορκίζονται στην φιλική εταιρεία και σηκώνουν την σημαία της Επανάστασης.
Συμμετέχουν από την πρώτη στιγμή στον απελευθερωτικό αγώνα απέναντι στους Οθωμανούς, προσφέρουν ταυτόχρονα χρήματα και πλοία!

Το νησί γίνεται καταφύγιο για μεγάλο αριθμό αμάχων και προσφύγων,ειδικά μετά την καταστροφή των Ψαρών.

Έπειτα ορίζεται Πρώτη Πρωτεύουσα του Νεοελληνικού κράτους και ο πληθυσμός φτάνει στις 100000 κατοίκους.

Σήμερα 200 χρόνια μετά, ενώ ο Ελληνισμός γιορτάζει το μεγαλύτερο γεγονός της νεότερης ιστορίας του και κάθε Δήμος προσπαθεί να αναδείξει, ποικιλοτρόπως την συμμετοχή του στον Αγώνα, ο Δήμος Αίγινας ασχολείται, όσο ασχολείται, βασιζόμενος εξ ολοκλήρου στις δημόσιες σχέσεις του κυρίου Μανώλη Κοττάκη,μόνο με την εποχή του Καποδίστρια (Η σημαντικότερη προσωπικότητα για εμάς, καθώς είναι αυτός που έβαλε τις βάσεις για την σύσταση του Ελληνικού Κράτους).

Το αποτέλεσμα είναι όλοι να νομίζουν πως η συμμετοχή μας στον Αγώνα ξεκινά και τελειώνει στον Καποδίστρια.

Κυρίες και κύριοι,
Προσωπικά απορώ σήμερα, μια τόσο σημαντική μέρα για το νησί.
Τι είναι αυτό που μας εμπόδισε να ζητήσουμε την βοήθεια από ε επιστήμονες, φιλολόγους,ιστορικούς,ώστε να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε την σημαντική συμβολή του νησιού μας στην Επανάσταση με κάθε τρόπο και μέσο;
Γιατί χάνουμε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε την σημερινή μέρα για να φρεσκάρουμε την μνήμη μας και να μάθουμε στα παιδιά μας την ιστορική αλήθεια;
Την απάντηση την δίνει η ίδια η ιστορία.

Από την μια τα ιδανικά: Ελευθερία, Πατρίδα,θρησκεία, οικογένεια),συνεργασία, ανιδιοτέλεια άναψαν την φλόγα της Επανάστασης, από την άλλη,ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης, καχυποψία, Προσωπικά συμφέροντα, δίψα για εξουσία, παρά λίγο να την σβήσουν.

Δυστυχώς πολλά από τα τελευταία χαρακτηριστικά επιδεικνύει η,σημερινή διοίκηση του Δήμου.

Μια μικρή ομάδα ανθρώπων συγκεντρώνει τις θέσεις εξουσίας,απορρίπτει την συνεργασία, επιλέγει να προχωρήσει μόνη της, δείχνοντας συχνά αυταρχικό πρόσωπο και απορρίπτει παροτρύνσεις και
συμβουλές.

Αυτός είναι και ο λόγος που σημαντικά θέματα έχουν μπει στον αυτόματο πιλότο.

Βέβαια δημιουργούνται ιστορικά κενά, που δύσκολα θα αναπληρωθούν στο μέλλον. Η ιστορία του νησιού, κατά την διάρκεια της Επανάστασης, δείχνει πως οι Αιγινήτες ήταν παρόντες και αντάξιοι της ιστορίας. Εύχομαι οι έχοντες σήμερα την εξουσία του Δήμου, έστω κι εκ των υστέρων,να καταλάβουν το βαρύ φορτίο που έχουν αναλάβει.

Χρόνια πολλά και υγεία σε όλες και όλους.

Με εκτίμηση
Μαρμαρινός Σταμάτης
Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αίγινας