Λένε ότι ο μεγάλος πόνος σε βρίσκει τη στιγμή της χαράς. Τότε που νομίζεις πως όλα μοιάζουν διαφορετικά, με περισσότερη ζεστασιά, περισσότερο χρώμα. Έτσι και τώρα. Στην αρχή της νιότης σου, που όλα φαίνονταν κοντά, έτοιμα να τ' αγγίξεις. Αλέξανδρε, ο, τι και να πούμε είναι φτωχό, κατώτερο των περιστάσεων, κατώτερο της δροσιάς που είχαν τα δεκαέξι σου χρόνια. Ανάμνηση για εμάς το χαμόγελο και η αθωότητα της εφηβείας.
Παρακαταθήκη για τα αδέλφια σου το αποτύπωμα από το σύντομο πέρασμα σου σ' αυτό που ονομάζεται ζωή.
Σ' αγαπάμε, να προσέχεις στο νέο ταξίδι που τόσο βιάστηκες να ξεκινήσεις.
