Μάχη με το «Τίποτα»

Παραθέτω την εμπειρία μου, απ’ τη συμμετοχή μου, ως απλός πολίτης και δημότης Αίγινας, στην παρωδία Συγκέντρωσης και Απολογητικής Συνεδρίας της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής, στο Σινέ «Τιτίνα» (5/9/’23).

Αυτή η Συγκέντρωση – Συνεδρία ήταν η πρώτη και η τελευταία της τετραετίας, που εύλογα επισκιάζεται απ’ το ερώτημα: γιατί δεν υπήρξαν και κάποιες προηγούμενες;

Συμμετείχα στη Συγκέντρωση με γνώμονα να σχηματίσω υπεύθυνη γνώμη για τα «πεπραγμένα» της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής· αφού προηγούμενα θα άκουγα, με ιδιαίτερη προσοχή, την Απολογητική Ομιλία και τις θέσεις του Δημάρχου και των άλλων μελών του Δημοτικού Συμβουλίου.

Είμαι ο Νεκτάριος Κοντοβράκης. Δεν ανήκω σε παράταξη, δεν μετέχω σε κανέναν συνδυασμό, που διεκδικεί τον Δήμο της Αίγινας και παραμένω απόμακρος από κάθε «κομφορμισμό». Ως ελεύθερος πολίτης και δημότης αυτού του πανέμορφου και ιστορικού τόπου, αλλά και ως καλλιτέχνης, θέλω και αισθάνομαι «αυτόνομος», ανεξάρτητη οντότητα. Ώστε να εκφράζω ανεπηρέαστα την άποψή μου για τα καλά, αλλά και τα κακά, τα «στραβά κι ανάποδα», χωρίς να εξυπηρετώ ιδιοτελή συμφέροντα, προσωπικά ή άλλων συμπολιτών μου. Η αγωνία μου, σε όλη τη ζωή μου, ήταν και είναι να αντιπαλεύω με πάθος το «τίποτα», το πολιτιστικό «τίποτα», για μια καλύτερη εικόνα της Αίγινας. Έτσι, ακριβώς, όπως παλεύω με το λευκό καμβά, που είναι ένα «τίποτα» μέχρι να αποτυπωθεί πάνω του η καλλιτεχνική Δημιουργία. Ακόμη, και ο όγκος του αέρα, που θα εκτοπισθεί για να «στηθεί» ένα γλυπτό μου, μέχρι «Εκείνη» τη στιγμή, είναι ένα «τίποτα».

Έγνοια μου, όμως, είναι να νικηθεί και η αισθητική αδράνεια, τα αντιαισθητικά στερεότυπα, οι μακροχρόνιοι εθισμοί, που «φωλιάζουν» στο ασυνείδητο των κατοίκων του νησιού μας. Γιατί και αυτό ορίζει ένα
«τίποτα» σε μια κρίσιμη πλευρά της καθημερινότητας μας, καθώς μας κάνει αδιάφορους για την τέρψη, τα δώρα , της Ομορφιάς. Ομολογώ, δημόσια, ότι προβλήματα και ασχήμιες δεκαετιών με εξιτάρουν. Ακούω ιδέες και θέσεις δικές μου, τις οποίες οικειοποιούνται οι θιασώτες του «τίποτα». Νιώθω αποδιοπομπαίος απ’ το πολιτιστικό» γίγνεσθαι της Αίγινας. Καταθέτω, για του λόγου το αληθές, και την πρόσφατη εμπειρία μου απ’ τη Συγκέντρωση στο «Τιτίνα» (5/9/’23): Παίρνω τελευταίος το λόγο. Μου κλείνουν τα μικρόφωνα οι πρωταγωνιστές των παρασκηνιακών λαβυρίνθων, οι υπεύθυνοι για την οξύμωρα πολυμορφική εικόνα της Αίγινας, που βρίθει από κακόγουστες, χρωματικές και άλλες αυθαίρετες, αντιθέσεις. Στιγμιαία αισθάνομαι συντριβή και ταπείνωση, αλλά ενθαρρύνομαι απ’ την προσδοκία μιας Αίγινας απαλλαγμένης απ’ το «τίποτα». Το δυνατό και καθολικό χειροκρότημα των συγκεντρωμένων το εισέπραξα ως Μήνυμα!..

Ολοκληρώνω την κατάθεσή μου με μια εικόνα: Σμίλευσα, με γνώση και έμπνευση, ένα κορμό, γερασμένο, ξερό, καμένο απ’ τον ήλιο, ένα ξόρκι για την κακογουστιά. Στέκει «εκεί», στη μικρή πλατεία της Ψαραγοράς υπομονετικά, απαξιωμένος, άφωτος. Έτσι τον θέλουν οι θιασώτες του πολιτιστικού «τίποτα»...

Δεν παραιτούμαι, με εμπνέει η Αίγινα, θα νικήσουμε το «τίποτα».

Με έκπληξη διάβασα στο Aegina Portal επιστολή διευθυντή εκδοτικού οίκου, που αναφέρεται σε εμένα προσωπικά, με αφορμή δική μου αναφορά σε βιβλίο των εκδόσεών του, κατά την διάρκεια των εγκαινίων έκθεσης βιβλίων που αφορούν την Αίγινα, η οποία διοργανώθηκε στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ του Φιστικιού Αιγίνης.

Ειλικρινά λυπάμαι που τα σχόλιά μου παρεξηγήθηκαν. Αυτό που έκανα ήταν να χρησιμοποίησω ένα παράδειγμα από τα περιεχόμενα του συγκεκριμένου βιβλίου, ενός ιστορικού αστυνομικού μυθιστορήματος που είχα διαβάσει πέρσι το καλοκαίρι, χωρίς μάλιστα να αναφέρω ούτε τον τίτλο, ούτε το όνομα του συγγραφέα, πόσο μάλλον το όνομα του εκδοτικού οίκου ή του εκδότη.

Χρησιμοποίησα το παράδειγμα αυτό για να υποστηρίξω την άποψή μου ότι τα βιβλία που απαρτίζουν αυτήν την τεράστια βιβλιογραφία για την Αίγινα θα πρέπει κάποια στιγμή να αξιολογηθούν. Όσον αφορά λοιπόν το θέμα που θέτει ο εκδότης για τα ιστορικά μυθιστορήματα και την μυθοπλασία, θεωρώ ότι η ιστορική μυθοπλασία οφείλει να μην αγνοεί τα πραγματολογικά στοιχεία, τα όσα δηλαδή γνωρίζουμε μέσα από την ιστορική έρευνα για την εποχή στην οποία τοποθετείται το μυθιστόρημα. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, τα μυθιστορήματα αυτά ονομάζονται ιστορικά.

Για τα υπόλοιπα που αναφέρει ο εκδότης περί στοχοποιήσεων, σκοπιμοτήτων και εξουσιών αδυνατώ να σχολιάσω, διότι ανήκουν προφανώς στην σφαίρα της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Με εκτίμηση,
Γιώργος Καλόφωνος Ιστορικός

Προς το Αίγινα Portal
Κύριε Διευθυντά,

Στην έγκριτη διαδικτυακή σας Πύλη καλύψατε και δημοσιεύσατε, με τον επαγγελματισμό που σας διακρίνει, τα εγκαίνια της έκθεσης "Τα βιβλία μιλούν για την Αίγινα", που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο Κυψέλης. Από το συνημμένο βίντεο στο σχετικό σας ρεπορτάζ διαπιστώσαμε ότι έγινε αναφορά και κριτική στην παρουσίαση και το περιεχόμενο του βιβλίου των εκδόσεων Δίαυλος "Τα μήλα του διαβόλου" του συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων Αντώνη Παπαϊωάννου. Το βιβλίο μας παρουσιάστηκε πρόσφατα από τον σύλλογο "Φίλοι της Αίγινας", στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας. Η εκδήλωση αυτή καλύφθηκε από την
διαδικτυακή σας Πύλη και δημοσιεύτηκε, όπως όλες οι παρόμοιες εκδηλώσεις. 

Κατά την εκδήλωση "Τα βιβλία μιλούν για την Αίγινα", ο Πρόεδρος της Δημόσιας Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης Αίγινας κος Γ. Καλόφωνος σε ολιγόλεπτο χαιρετισμό του επέλεξε να αναφερθεί και να ασκήσει κριτική, από τα εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφορούν με θέμα την Αίγινα, στην έκδοσή μας "Τα μήλα του διαβόλου". Κατ ́ αρχήν θεωρούμε την αναφορά αυτή άσχετη με την εκδήλωση, αφού το περιεχόμενο και ο στόχος της ήταν εντελώς διαφορετικός, γεγονός που αποδεικνύει στοχοποίηση της έκδοσής μας. Από τα λεχθέντα του κ. Καλόφωνου, όπως το σχετικό βίντεο καταγράφει, κρίνουμε ότι η ως άνω κριτική του είναι προσβλητική, λόγω και
των προσόντων που απαιτεί η θέση του, ως διευθυντή της Δημόσιας Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης της Αίγινας.

Τώρα, αναφορικά με το περιεχόμενο του σχολιασμού, κρίνουμε ότι όταν κάποιος δεν μπορεί ή ηθελημένα το αποφεύγει για όποιες ενδεχόμενες σκοπιμότητες, να διακρίνει τη στοιχειώδη διαφορά ανάμεσα στη μυθοπλασία και την ιστορία, είναι λογικό να καταλήγει σε απλοϊκές και αφελείς εκτιμήσεις που μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. Το βιβλίο "Τα μήλα του διαβόλου" δίνει πολλές και ακριβείς ιστορικές πληροφορίες, που στόχο έχουν να διαμορφώσουν την «ιστορική» ατμόσφαιρα μέσα στην οποία εκτυλίσσεται η υπόθεση. Ο συγγραφέας όμως επινοεί χώρους πρόσωπα και ιστορίες που είναι εμφανές ότι αποτελούν
στοιχεία μυθοπλασίας και όχι μέρος ιστορικού δοκιμίου. Το να προσεγγίζει κανείς ένα λογοτεχνικό επινοημένο κείμενο αναζητώντας την ιστορική ακρίβεια και να βαφτίζει δήθεν ανακρίβειες τα στοιχεία της μυθοπλασίας, δείχνει ανεπάρκεια ως προς την προσέγγιση ενός βιβλίου και δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, εκτός και αν υπάρχει κάποια άγνωστη σε μας σκοπιμότητα. Ευτυχώς οι αναγνώστες και οι βιβλιόφιλοι έχουν λύσει αυτά τα θέματα ήδη πάνω από 150 χρόνια, από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε το ιστορικό μυθιστόρημα. Φανταστείτε πώς θα ήταν η λογοτεχνία σε όλο τον κόσμο, αν έλειπαν αυτές οι «ανακρίβειες», αν υποχρεώναμε τους συγγραφείς να περιορίσουν τη φαντασία τους και την αφηγηματική τους μυθοπλαστική τέχνη. Τα χιλιάδες επιτυχημένα βιβλία που βρίθουν από τέτοιες «ανακρίβειες» στην ιστορία της λογοτεχνίας δίνουν την απάντηση.

Τώρα αν το θέμα είναι απλώς η "παράκαμψη εξουσίας" εκ μέρους των διοργανωτών της εκδήλωσής μας, με το να παρουσιάσουν το βιβλίο εν αγνοία και παρακάμπτοντας τους αποκλειστικούς κατόχους της Ιστορίας και των σχετικών βιβλίων για την Αίγινα, ζητώ ταπεινά συγγνώμη εκ μέρους όλων.

Με εκτίμηση
Για τις εκδόσεις Δίαυλος
Μανόλης Δεληγιαννάκης

Καλησπέρα. Γνωρίζοντας πως κρατάτε την αντικειμενικότητα λόγω της ιδιαιτερότητας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, θα ήθελα να απαντήσω στην καταγγελία του κου. Σακαλλιων Νικολάου Έχοντας προσφέρει επί 30 χρόνια τις υπηρεσίες μου στο νησί σας θα ήθελα να σας πω πως πριν αρχίσετε να κρίνετε και να κατακρίνετε ένα πλοίο και ένα πλήρωμα που αμέτρητες φορές έχει βοηθήσει ΑΜΕΑ εμπράκτως, θα έπρεπε να ακούσετε όλες τις πλευρές.

Αρχικά, ο Ύπαρχος που αναφέρετε ,ουδέποτε ενημερώθηκε για τον κύριο, καθώς βρισκόταν στο ρεμέτζο για τον απόπλου του πλοίου. Επίσης, δεν μίλησε μαζί του για τον ίδιο ακριβώς λόγο.Οπότε είναι λάθος να αναφέρεται ένα άτομο χωρίς να ξέρουμε αν όντως ήταν αυτός.

Σε καμία περίπτωση δε λέμε πως ο κύριος υπερβάλει, αλλά το πλοίο είχε πάρει άδεια απόπλου και με εντολή Λιμενικών Αρχών έπρεπε να αναχωρήσει άμεσα, καθώς κατευθανε ιπτάμενο δελφίνι (venus 1) με διακομιδή 2 τραυματιών, του οποίου θα εμπόδιζε τον κατάπλου. Πριν λοιπόν κρίνετε, ακούστε όλες τις πλευρές, και δείτε τα όσα έχει κάνει αυτό το πλοίο και το πλήρωμα (διασώσεις, παροχή βοηθειών σε ΑΜΕΑ (πχ πριν λίγες ημέρες μας δώθησαν ευχαριστίες από άτομο ΑΜΕΑ),αλλά και σε άτομα που χρήζαν βοήθειας. Τέλος, να ενημερώσω πως το πλοίο έφυγε και 3 λεπτά αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα απόπλου.

Ευχαριστώ πολύ,
Ο Πλοίαρχος