Οι κάτοικοι και οι παραθεριστές του νησιού ανταποκρίθηκαν και φέτος στο κάλεσμα του συλλόγου και συμμετείχαν στο "Χορό της Λαμπρής", μία γιορτινή εκδήλωση με το λαογραφικό χαρακτήρα., που διοργανώνει ο Μορφωτικός Σύλλογος Αίγινας "Ο Καποδίστριας", τη Δευτέρα του Πάσχα στο Σταυρό της Παλιαχώρας.
Ο υπέροχος ανοιξιάτικος καιρός και η πανέμορφη φύση της Αίγινας, δημιούργησαν τις καλύτερες συνθήκες για αυτή την ξεχωριστεί πασχαλινή γιορτή στην ύπαιθρο. Το κοινό καλωσόρισε εκ μέρους του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας ο κ. Αντώνης Ντελής. Το Δ.Σ και τα μέλη του Συλλόγου προσέφεραν τον καλύτερό τους εαυτό προκειμένου να διοργανώσουν τη γιορτή, να ψήσουν τα νόστιμα σουβλάκια και να φροντίσουν το όμορφο πανηγύρι.
Στο παραδοσιακό γλέντι συμμετείχαν το χορευτικό τμήμα του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ο Καποδίστριας", του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας και οι μουσικοί: Δημήτρης Εικοσπεντάκης και Σταύρος Σώρρος.
Το Πάσχα ήταν μία μεγάλη αργία για τους Αιγινήτες σύμφωνα με την παράδοση του νησιού, αλλά και οι ημέρες που ακολουθούσαν. Η πλατεία στην εκκλησία του Σταύρου ήταν τόπος κοινωνικών εκδηλώσεων, διασκέδασης, αλλά και σημείο από όπου ξεκινούσε η εκδήλωση της αγάπης των νέων που ήθελαν να παντρευτούν.
Λαογραφικά στοιχεία για το χορό της Λαμπρής:
Σύμφωνα με τα λαογραφικά στοιχεία στην Παλιαχώρα τη Δευτέρα του Πάσχα γινόντουσαν δύο χοροί. Ο μικρός και ο μεγάλος χορός της Λαμπρής. Ο μικρός γινόταν στην εκκλησία της Παναγίας της Φορίτισσας. Σε αυτόν οι νέοι του νησιού μπορούσαν να αποκαλύψουν τον έρωτα τους και την αγάπη για την κοπέλα που ήθελαν ως σύντροφο. Κατά τη διάρκεια του χορού ο νέος έριχνε το μαντήλι του στα πόδια της κοπέλας που αγαπούμε. Αυτό ήταν σημάδι που ξεκινούσε την επικοινωνία των δύο οικογενειών, που με τη σειρά του δημιουργούσε τις προϋποθέσεις ώστε να έρθει ο γάμος ανάμεσα στους δύο νέους.
Μετά το τέλος του μικρού χορού ξεκινούσε ο μεγάλος, που είχε και πιο μαζική συμμετοχή. Αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρχε μια διάταξη με την οποία χόρευαν όσοι το επιθυμούσαν. Ο σκοπός αυτής της διάταξης ήταν οι νέοι και ανύπαντροι να χορεύουν μαζί, όπως οι γεροντότεροι ή εκείνοι που ήταν παντρεμένοι. Το χορό ευλογούσε ο ιερέας που έψαλε το Χριστός Ανέστη από το εκκλησάκι του Σταυρού.
Τα τραγούδια που έλεγαν σε αυτό το χορό είχαν και σχέση με την αγάπη δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε ο νέος να μπορέσει να παρουσιάσει ποια νέα επιθυμούσε για γυναίκα του. Οι Αιγινήτες κρατούσαν μεγάλη αργία για τον εορτασμό του Πάσχα, καθώς ο χορός διαρκούσε για τρεις μέρες, ενώ αργία ήταν και οι τρεις επόμενες Πέμπτες.
