Σε μία περιοχή που ελάχιστα έχει αλλάξει ο χρόνος, η φύση, η ιστορία και η λαογραφία του νησιού συμπορεύονται, αναπαράγοντας μέσα από τις αναμνήσεις των γεροντότερων τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής μιας εποχής πολύ διαφορετικής από την σημερινή.
Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται περίπου μισό χιλιόμετρο μετά το χωριό Καπότηδες. Λόγω της φροντίδας των ενοριτών του Μαραθώνα εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αποτελεί έναν ζωντανό θρησκευτικό σημείο της ευρύτερης περιοχής. Το εκκλησάκι πανηγυρίζει. Σημαιοστολισμένο και φρεσκοασβεστωμένο μεταφέρει στον αέρα το μήνυμα της υπέροχης καλοκαιρινής φύσης της Αίγινας, αλλά και της βαθιάς θρησκευτικότητας των κατοίκων της.
Ο Στέλιος και και ο Χρήστος Στρατηγός μιλούν με νοσταλγία για τα όσα έζησαν στην περιοχή, ακόμη και για τις δυσκολίες. Για τον κτηνοτροφικό της χαρακτήρα, για το ρόλο που διαδραμάτισε στις ζωές τους, για τα θαύματα που άκουσαν και μεταφέρουν ως ιερή υποχρέωση μέχρι τις μέρες μας. Θυμούνται τα ονόματα των οικογενειών που έζησαν εκεί. Αναπολούν και συγκρίνουν τις εποχές. Στα λόγια τους μπορεί να διακρίνει κανείς ότι οι σημερινές ευκολίες δεν αποτελούν δέλεαρ για την γενιά τους.
Στην εποχή τους, ανάμεσα στις δύο ελιές που ακόμη θυμούνται, τα πανηγύρια στην γιορτή της Αγίας Παρασκευής στήνονταν με βιολιά και τραγούδια με τους γνωστούς παραδοσιακούς μουσικούς της εποχής τον Άπορο και τον Κανάκη. Μιλούν για τις ημέρες της κατοχής και τους Γερμανούς στρατιώτες που έπαιρναν τα γαϊδούρια από τους χωρικούς.
Ο δρόμος παραμένει μέχρι και σήμερα κακοτράχαλος, αλλά καμιά δυσκολία δεν κατάφερε να μειώσει τη πίστη στην Αγία Παρασκευή και τα θαύματά της.
